- แม้ว่าตลาดที่เลวร้ายที่สุดควรจะมีที่หลบภัย แต่ก็ชัดเจนมากขึ้นว่าตลาดแห่งนี้ไม่มี
- สำหรับนักลงทุนส่วนใหญ่ สิ่งที่ดีที่สุดคือไม่ต้องทำอะไรเลยจนกว่าเงื่อนไขจะมีความแน่นอนมากขึ้น
นักลงทุนจำนวนมากเพิกเฉยต่อพอร์ตการลงทุนของตนโดยสิ้นเชิง กังวลว่าจะส่งผลต่อจิตใจและความสามารถในการทำงานในแต่ละวัน
นั่นอาจเป็นทางเลือกที่ดี
เพราะแม้ว่าตลาดที่เลวร้ายที่สุดควรจะมีที่หลบภัย แต่ก็ชัดเจนมากขึ้นว่าตลาดแห่งนี้ไม่มี
ดัชนี S&P 500 ซึ่งเป็นเกณฑ์มาตรฐานของความอุตสาหะและนวัตกรรมของอเมริกา ลดลง 16% และเริ่มต้นที่แย่ที่สุดในรอบปีนับตั้งแต่ปี 1970 ตามข้อมูลของ Dow Jones Market
แต่ลำพังหุ้นแทบจะไม่มีเลือดออก
ด้าน ทองคำซึ่งโดยทั่วไปถือว่าเป็นสวรรค์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงภาวะเงินเฟ้อ ต่ำกว่าที่ย่างเข้าสู่ปีนี้
พันธบัตรถูกทุบควบคู่ไปกับหุ้น บ่อนทำลายมูลค่าของหุ้นในกลุ่มหุ้น 60/40 ทั่วไปและพอร์ตพันธบัตรที่ควรจะให้ที่พักพิงในช่วงเวลาที่ไม่แน่นอน
การรีบเป็นเงินสดดูน่าสนใจน้อยลงเมื่ออัตราเงินเฟ้อทำหน้าที่เป็นหนอนไม้โดยกัดกินมันในอัตรา 8% ต่อปี
อสังหาริมทรัพย์มีความเสี่ยงโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพิจารณาว่าต้นทุนการกู้ยืมมีแนวโน้มสูงขึ้นและราคาเริ่มแสดงสัญญาณไม่แน่นอน
และส่วนต่างสำหรับพันธบัตรที่ให้ผลตอบแทนสูงกำลังเปิดขึ้นด้วยอัตราดอกเบี้ยที่สูงขึ้นทำให้เกิดความเสี่ยงที่ผู้กู้ที่สั่นคลอนที่สุดจะผิดนัด
แม้แต่คริปโตเคอร์เรนซีซึ่งเคยอาศัยอยู่ในไซโลของตัวเอง ก็ถูกคลื่นซัดเข้าหาฝั่งโดยนโยบายที่เข้มงวดขึ้น
กำไรทั้งหมดเป็นภาพลวงตาจากการไปหรือไม่?
เป็นกรณีที่เหตุผลเดียวที่ทุกอย่างมีค่าเพราะเฟดเป็นผู้ให้ทุนหรือไม่?
ไม่มีใครรู้และดูเหมือนว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่จะทำในตอนนี้คือนั่งให้แน่น
แม้ว่านักลงทุนบางรายจะตัดขาดทุนและขายออกไป พวกเขาก็มีปัญหาในการรู้ว่าจะนำเงินไปใช้จ่ายที่ไหนต่อไป
บางคนกำลังใช้เงินดอลลาร์โดยเฉลี่ยในขณะที่คนอื่นถืออยู่เพราะพวกเขาคิดไม่ออกว่าจะทำอะไรดีไปกว่านี้และข้อมูลดูเหมือนว่าจะสนับสนุน
การวิเคราะห์ของ Bank of America เมื่อเร็วๆ นี้เผยให้เห็นว่าการไหลออกของกองทุนหุ้นนั้นค่อนข้างไม่เป็นพิษเป็นภัย โดยคาดว่าทุกๆ 100 ดอลลาร์ที่ไหลเข้าสู่ตลาดหุ้นตั้งแต่ต้นปี 2564 จะถูกถอนออกไปเพียง 4 ดอลลาร์สหรัฐฯ จนถึงปัจจุบัน
ดังนั้นนักลงทุนจึงไม่ตื่นตระหนก แต่ก็อาจเป็นไปได้ว่าพวกเขาเป็นอัมพาตจนกว่าพวกเขาจะเริ่มตื่นตระหนก
ในการเปรียบเทียบ ในช่วงที่มีการระบาดของโรคอย่างสูง ความกลัวได้ครอบงำตลาดจนดึง 61 ดอลลาร์สหรัฐจากการลงทุนทุกๆ 100 ดอลลาร์สหรัฐ ขณะที่ในช่วงวิกฤตการเงินปี 2551 นักลงทุนปลดหนี้ และ 113 ดอลลาร์สหรัฐฯ ถูกถอนออกสำหรับทุกๆ 100 ดอลลาร์ที่ลงทุนเข้าไป
นักลงทุนต้องต่อสู้กับอารมณ์สองอย่างที่นักลงทุนทุกคนต้องเผชิญ นั่นคือ ความกลัวและความโลภ (fear and greed)
ความกลัวว่าพวกเขาจะสูญเสียมากขึ้นคือการทำให้นักลงทุนค้นหาสถานที่ที่ปลอดภัยเพื่อเก็บเงินซึ่งแทบไม่มีเลย และความโลภซึ่งต้องการผลตอบแทนจากตลาดมากกว่าอัตราเงินเฟ้อแต่มีความเสี่ยงมากกว่า
สำหรับนักลงทุนส่วนใหญ่ สิ่งที่ดีที่สุดคือไม่ต้องทำอะไรเลยจนกว่าเงื่อนไขจะมีความแน่นอนมากขึ้น
